این سازه عظیم که نزدیک به ۷۰ سال است سرپاست حالا بر اثر تف مردم، با مشکل شدید خوردگی روبه روست، ورق های پایه این پل که ضخامتی معادل ۶ میلی متر داشته اند بر اثر خاصیت اسید بزاق انسان حالا فقط ۳ میلی متر ضخامت دارند.
این پل که روزانه بیش از ۱۰۰,۰۰۰ وسیله نقلیه و بیش از ۱۵۰,۰۰۰ نفر را منتقل می کند اخیرا به بزرگترین چالش مهندسان هندی تبدیل شده و همه سعی کی کنند به هر نحوی شده آن را از خطر نابودی حفظ کنند.
نکته اخلاقی: راستی تا یادم نرفته بگویم ملت عظیم هند نه به خاطر سال ها استعماری که توسط انگلیسی ها شده اند، نه به خاطر سال ها کارشکنی ها که در حقشان شده و نه به خاطر هزاران مورد دیگر، این پل را مورد عنایت قرار می دهند بلکه دلیل این رفتار آن ها هیچ ربطی به کشور سازنده نداشته و ندارد. آن ها ترجیح می دهند دیپلماسی را در وزارت امورخارجه حل کنند تا سفارت خانه!